Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΟΝΟ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ..

του συναδερφου Γιαννη Καλλιάτσου

Ξεκινας να διαβαζεις στα 16 σου φυσικη -χημεια με σκοπο να περασεις το φραγμα των 19 με στοχο την Ιατρικη σχολη αφηνοντας πισω ξενοιαστα εφηβικα χρονια,μαθητικους ερωτες και βολτες.
Δυο χρονια γεματα φροντιστηρια,ασκησεις και αγχος.
Και περνας τελικα ..
Η δεν περνας και μαζευεις τα ρουχα σου και ετοιμαζεσαι 17 χρονων παιδι για το εξωτερικο..Χαλαλι λες..Θα γινω γιατρος..
Εξι χρονια διαβασμα,εργαστηρια και εξετασεις.
Εξι χρονια που βλεπεις τους γιατρους ως ειδωλα και θες να τους μοιασεις..
Ανυπομονεις να παρεις το πτυχιο σου και να βγεις ως γιατρος στα νοσοκομεια..
Και ερχεται η μερα που παιρνεις το πτυχιο σου..
Ολο καμαρι το κρατας και λες μεσα σου..΄΄τωρα αρχιζει η ζωη για μενα΄΄
Οι γονεις σου παιρνουν τηλεφωνα ολους τους γνωστους να πουν τα χαρμοσυνα..
Κι εσυ κοιμασαι βλεποντας στον υπνο σου σκηνες απο αμερικανικες ιατρικες σειρες μπαινοντας στον ρολο τους..
Στην ηλικια των 27 περιπου δεν εχεις ενα ευρω στο παντελονι σου οταν ολοι οι φιλοι σου εχουν το πορτοφολι τους γεματο δ ι κ α τους χρηματα.
΄΄μαμα,μπαμπα θα μου δωσετε 1000 ευρω να παω διακοπες?΄΄
Και εισαι 28.
Η ειδικοτητα σου ξεκιναει σε 5 χρονια κι εσυ πας σε γηπεδακια,ινστιτουτα ομορφιας αμοιβομενος με 30 ευρω.
Και εισαι 32 και δεν εχεις τιποτα.Και εχεις ξεχασει και την ιατρικη.
Φιλοι σου παντρευονται,στηνουν μαγαζια και εσυ ακομα στην μαμα και τον μπαμπα..
Δεν το αντεχεις αυτο..
Και ερχεται η ωρα να ξεκινησεις ειδικοτητα..
Επιτελους η ζωη σου δινει πισω αυτα που εχασες..
Ετσι νομιζες κακομοιρη...
Λαντζα,κομπλεξικοι επιχειρηματιες με ασπρες ποδιες και ατελειωτες ωρες εφημεριας..
Την ιδια στιγμη ομως γνωριζεις ανθρωπους που αγωνιζονται μαζι σου,διπλα σου..
Ανθρωπους που περιμενες μια ολοκληρη ζωη να αγωνιστεις μαζι τους..
Αυτοι μετριαζουν την αηδια που νοιωθεις οταν αγωνιζεσαι για να πληρωθεις τα δεδουλευμενα σου.
Οταν ακους τους υπευθυνους να λενε οτι ΄΄δεν σε πληρωνουμε γιατι τα χαρτια καποιος τα εχασε..΄΄
Και εισαι 35 ..και εχεις παιδια..και δεν μπορεις να τους προσφερεις αυτα που θα ηθελες..
Η εισαι ελευθερος\η και δεν μπορεις να ονειρευτεις με τον δικο σου ανθρωπο γιατι ολο και καποιος θα χανει το χαρτι των εφημεριων..
Εισαι 35 και παρακαλας να ζησεις αξιοπρεπως..
΄΄Μαμα,μπαμπα εχετε 500 ευρω να μου δωσετε?΄΄
Και τελειωνεις την ειδικοτητα..
Και δινεις εξετασεις-τι ειρωνεια- αφου πρωτας εχεις εξετασει μονος σου το μισο πληθυσμο της πολης σου.
Βγαινεις απο το γραφειο και σου ανακοινωνεται οτι περασες..
Χαμος,πανηγυρια,χαρα..
Τωρα ο δρομος ανοιγεται μπροστα σου...
Ετσι νομιζες φιλε/η μου..
Το ΕΣΥ κλειστο..
Οι ιδιωτικοι ομιλοι σε εξαγοραζουν για 700 ευρω και σε πετανε στην ζουγκλα της ελευθερης αγορας κυνηγωντας το κερδος και πασχιζοντας να μεινεις ανθρωπος..
Το ιατρειο σου φυτοζωει..
Και εισαι γιατρος και πλεον 43..
Και τωρα προσπαθεις να πατησεις στα ποδια σου..
Μια σκεψη περναει απο το μυαλο σου..
Μηπως ρε παιδια εκανα λαθος που εγινα γιατρος?
Μηπως δεν αξιζε ο κοπος τελικα?
Ετσι οδηγουν οι αθλιοι την σκεψη μας..
Να μετανιωνουμε καμια φορα που διαλεξαμε το υπερτατο λειτουργημα..
Να παρακαλανε οι ανθρωποι που θεραπευουν να τους δειξουν συμπονοια οι στρογγυλοκαθισμενοι καρεκλοκενταυροι του υπουργειου..
Ε οχι..
Εχω μετανοιωσει για πολλα αλλα γι αυτο οχι..
Και πας 45 και μπαινεις στο ΕΣΥ..
Και δουλευεις σαν σκυλι και εισαι τιμιος και δεν παιρνεις φακελακια..
Και βλεπεις αλλους γυρω σου που παιρνουν φακελακια,που στηνουν παρτι και παιρνουν και τιτλους..
Αξιζει να γινεις σαν κι αυτους?
Τι μετραει πιο πολυ για σενα?
Το χαδι μιας γιαγιας που βοηθησες η τα βρωμικα πενηνταρικα που θα επαιρνες.?
Και δουλευεις 15 χρονια ακομα και βγαινεις συνταξη..
Μετα απο χιλιαδες ανθρωπους που βοηθησες σου πετανε ενα κομματι ψωμι..
Το παντεσπανι το τρωνε οι τιτλουχοι..
Αυτοι που δουλευουν μεχρι τα 89 λες και θα παρουν μαζι στην αλλη ζωη 3 επισκεψεις..
Η οδυσσεια του γιατρου δεν κραταει 10 χρονια..
Δεν ξερω αν εχει και Πηνελοπη που μας περιμενει..
Σιγουρα η οδυσσεια μας εχει Σειρηνες και Κυκλωπες..
|Σιγουρα ομως αν ενωθουμε ολοι μαζι μπορουμε να απαιτησουμε κατι καλυτερο..
Να μπορεσουμε καποια στιγμη να βρουμε την Ιθακη μας..
Αξιζε που γιναμε γιατροι κι αυτο δεν θα μου το χαλασει κανεις..
Το χρωσταω στον πατερα και στην μητερα μου που με βοηθησαν να φτασω εδω..
Κανεις δεν προκειται να μου το στερησει αυτο..
Μην σκυβετε το κεφαλι ποτε..
Σκεφτειτε οτι καποιοι ανθρωποι τρωνε αυτη την στιγμη στο σπιτι τους αγκαλια με τα παιδια τους γιατι ΕΣΕΙΣ τους σωσατε..
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ..
ΥΓ-1 Για οποιους αντεξαν να το διαβασουν ζηταω συγνωμη για το μεγεθος ..

 

 Και η συνέχεια της συναδερφου Μαριας Μπακόλα

Θέλω να γράψω το άλλο σενάριο... "και βγαίνεις από το γραφείο και σου ανακοινώνεται ότι ΔΕΝ πέρασες..." και είναι η δεύτερη φορά που κόβεσαι... μα γιατί; αφού διάβασες! Διάβασες τόσους μήνες ασταμάτητα! Έχασες τόσα πράγματα από τη ζωή σου... παραμέλησες την οικογένειά σου, τους φίλους σου, τον σύντροφό σου, το παιδί σου… και όλα αυτά για να κάνεις πραγματικότητα το όνειρό σου… να γίνεις γιατρός και να βοηθάς τον κόσμο που έχει ανάγκη… να πληρώνεσαι με το χαμόγελό τους και να ικανοποιείσαι αφάνταστα πολύ όταν ακούς το «ευχαριστώ γιατρέ, την ευχή μου να ‘χεις» που στο λέει μια γιαγιά ή ένας παππούς που κουβαλούν τόσα πράγματα στην πλάτη τους!!
Το «Δυστυχώς δεν πέρασες» ακούγεται επανειλημμένα στα αφτιά σου και χίλιες δυο εικόνες περνούν μπροστά από τα μάτια σου… ο πατέρας σου και η μητέρα σου που στερήθηκαν και στερούνται ακόμη τόσα για να σε βοηθούν ακόμη και στα 35 σου… ο καθηγητής σου στο πανεπιστήμιο που ήταν περήφανος για εσένα γιατί ήσουν από τους καλύτερους… ο αγαπημένος σου επιμελητής στο νοσοκομείο που σου έλεγε μη το βάζεις κάτω, η ιατρική είναι λειτούργημα, πρέπει να κάνεις τα πάντα για να ανταπεξέλθεις και κάποτε θα ανταμειφθείς για αυτό… η κυρία Κούλα που εμπιστεύτηκε το πρόβλημά της μόνο σε εσένα και κατάφερες να τη θεραπεύσεις… ο μπάρμπα Γιάννης που είχε το τροχαίο και τον βοήθησες… ο Κώστας με το καφενείο που παίρνεις κάθε μέρα τον καφέ σου και ήρθε στα 45 του με έμφραγμα στο κέντρο υγείας και τα κατάφερες και εκεί… και τόσοι άλλοι κατά τη διάρκεια των εφημεριών… και τώρα; Τί κάνω; Αν κοπώ για τρίτη φορά τι θα κάνω; Ο φίλος σου και συνάδελφός σου κόπηκε για τρίτη φορά και κάνει 6 μήνες αμισθί…όχι μόνο εκείνος αλλά και τόσοι άλλοι… και ήταν από τους καλύτερους… φοβάσαι μην έρθει και η σειρά σου… και δεν πας στις εξεταστικές για να διαβάσεις κι άλλο… και ο χρόνος περνάει… το ταμείο σε λίγο τελειώνει… τι θα κάνεις;;;; αρχίζεις και βλέπεις τους εφιάλτες τους παρελθόντος… η ανεργία σου χτυπάει πάλι την πόρτα… τι θα κάνεις; θα ανοίξεις την πόρτα και θα της πεις πέρνα;; δυστυχώς αυτό δεν εξαρτάται μόνο από εσένα, αλλά από τη χώρα που ζεις και εκείνους που βάζουν φρένο στο μέλλον σου…

  Και το κλεισιμο από τη συνάδερφο Μαρίνα Μαλιάτσου

Bιάζεστε να πληρωθείτε εφημερίες???
10 εφημεριες στο ΚΥ Αίγινας.Ουτε σαββατοκυριακα ,ουτε πασχα,ουτε χριστουγεννα στο σπιτι.Να εφημερευεις μόνος με μια νοσηλευτρια.24ωρα,48ωρα...ως και 5 συνεχόμενες μέρες να μην έχεις βγει να σε δει ήλιος.Κι είσαι,λέει επιμελητης.Να θαλασσοδερνεσαι καθε μερα,να ξενυχτας,να τρως τα σκατα του καθενος,να κανεις την τηλεφωνητρια,την καθαριστρια,να σε βριζουν γιατι δεν υπαρχει ασθενοφορο,ραμματα,απινιδωτης,γιατι ο καρδιογραφος δε δουλευει,γιατι δεν υπαρχουν κουβερτες...να εχεις γαμηθει τοσα χρονια να γινεις καλος,να κανεις μεταπτυχιακα και να μη σου δινουν λιγες μερες εκπαιδευτικη μπας και τα τελειωσεις καποτε...να να εχεις βλαψει την υγεια τη δικη σου για να κανεις μια διακομιδη και η οικογενεια σου ακομα να πληρωνει τη διαλυση σου,ενάμιση χρόνο μετά...να ακουμπας 5 κατοσταρικα το μηνα τουλαχιστον σε εφοπλιστες και ταξιτζιδες...να μην προβλεπεται να φας στην εφημερια,σιγα θες και φαι...και να σου δινουν 473,68 ευρω εφημεριες μηνος Ιανουαριου!!!
Που θα σου ξαναφορολογησουν σε λιγο για να τους ακουμπησεις κανα τριαρι χιλιαρικα....μπραβο,ρε!Στην επομενη εφημερια δε θα μπορεσω να δω κανενα....θα αδυνατω λογω ασιτιας...και δε θα υπαρχει γιατρος να πιστοποιησει το αντιθετο...